ONIRIA
Er zijn mensen die wij blind vertrouwen. Een van hen is Jack Kerklaan. Hij is de tweede burgemeester van Schiedam, de grappigste gids van het jeneverstad, lid van de Loopuyt-clan, kapelaan/kardinaal i.o. bodaan en z’n domineeskipper naast gocompaan en echtgenoot van een Spaanse schone. In een vorig leven was hij razende reporter bij RTV Rijnmond. Als hij ons zegt dat het tapasrestaurant Oniria in Schiedam de moeite loont, dan prikken wij gelijk een datum.
VLAK VOOR DE REMSLAAP
Het Griekse woord oniria laat zich bijna niet vertalen. Dromenland dekt niet helemaal de lading, het slaat op de fase vlak voor de remslaap waarin je droomt over eten en drinken. Bij de meesten bestaan die dromen uit korte vlagen, wij dromen over niets anders. Oniria klinkt als een plek waar wij ons thuis voelen. En dat is ook het geval.
Voor vader Genaro en zoon Blas Iannini is Oniria de plek waar zij sinds het voorjaar van 2022 hun dromen waar maken. Beide heren zijn geboren in Colombia maar ze hebben dermate lang in Granada gewoond dat ze de Spaanse keuken op hun duimpje kennen. Jack Kerklaan, in klare taal: ,,Waar Oniria nu zit, aan de Hoogstraat, zat eerst wijnbar De Parel, daarna werd het een kroeg die wij In de Sloot noemden. Op spuugafstand van muziekcafé Van der Wal, zo eindigden we als Schiedammers na een avondje in Van der Wal, je voelt ‘m al … tot ver diepnachtelijk IDS. Vervolgens nam tapasrestaurant La Follonera zijn intrek dat branieschopper, drukte- of lawaaimaker, lefgozer, pocher, snoever, onruststoker, windbuil dan wel zeloot betekent.” Dan bekt Oniria toch beter.
STRACCIATELLA DI BUFALA
De sangaria van Oniria is op deze snikhete junidag een heel welkome dorstlesser. Aleluya, is het eerste wat we denken bij de carpaccio van flinterdun gesneden reuzetomaat, vermoedelijk coeur de boeuf, met stracciatella di bufala, pesto en hazelnoot. Voor dit gerecht mag je ons elke nacht uit onze (pre)remslaap halen. Stracciatella di bufala heeft niets te doen met het populaire ijs, deze frisse, romige kaas is een broertje van mozzarella en burrata. Stracciatella is het hart van burrata, als je bij burrata het omhulsel wegdenkt dan heb je stracciatella. Niets Spaans aan, stracciatella di bufala heeft zijn oorsprong in de Zuid-Italiaanse provincie Foggia, maar dat kan ons nu even niet boeien.
IJS VAN PATA NEGRA
Op een paar positieve uitzonderingen na, waaronder Bar Berta in Rotterdam wiens roomijs van pata negra en ahornkaramel tot de lekkerste desserts ooit behoort, krijg je tegenwoordig al gauw een bordje slaapverwekkende toeristentapas voorgeschoteld. Tapas heeft door alle hap-slik-wegformules in Nederland een nare bijsmaak. Je zou om die reden de albóndigas bij Oniria bijna overslaan. Niet doen. Genaro Iannini staat klaarwakker achter het fornuis. Je proeft zijn aandacht in de huisgemaakte gehaktballen van varkensvlees, in dit geval geserveerd in een amandelsaus. Zo zonde om die verrukkelijke amandelsaus mee terug te geven. Het aanbod van de attente bediening, of we brood willen om het schaaltje leeg te dopen, slaan we desondanks over. Met dit weer, het kwik staat op 30 graden, mijden we waar mogelijk de koolhydraten.
PER ABUIS
Voor mensen met smetvrees is Oniria een koortsdroom. Vogelpoep op de terrasstoelen, dat kan gebeuren maar dat poets je toch even weg voordat de service begint? Bij Oniria hadden ze niet op onze komst gerekend, per abuis hadden wij online een reservering geplaatst bij de verkeerde datum, maar dan nog, op het moment dat je opengaat, sta je strak. Het bord dat wij voorgezet krijgen is op drie plekken beschadigd. Als het bomvol zou zitten, en er zijn geen klokgave borden meer over, dan begrijpen we je dat de laatste gast er mee moet doen, maar we zijn vandaag de eersten.
ZEEKAT
De focus bij Oniria bij het eten ligt, da’s duidelijk. De rest is bijzaak. Alhoewel, padre e hijo Iannini hebben gevoel voor muziek. Nunca vas a comprender van Rita Payés en Elisabeth Roma en El Huracán van Colectivo Panamera horen we onder meer voorbijkomen.
Eten doe je er bijzonder goed, zonder dat het een rib uit onze (inmiddels bezwete) lijf kost. Wij dromen weg bij de chipirones en salsa verde en de tapas carilladas: ultramalse varkenswangetjes gestoofd in Pedro Ximénez. Chipirones staat bij Oniria voor gegrilde zeekat, beter bekend als sepia, een inktvissoort dus, geserveerd met een hoeveelheid ‘teentjes’ die deze knoflookmonsters nóg vrolijker stemmen.
Jack, als je nog meer tips hebt?
www.restaurantoniria.nl
Gepubliceerd: mei 2022