CAFÉ POMPETTE
De hinkelslang op de stoep voor Café Pompette zegt alles over het gemoedelijke sfeertje in dit knusse buurtje. Wie de krant weleens openslaat of het harde nieuws online volgt, gaat haast denken dat het nergens veilig is in het explosieve Rotterdam. Maar er is een andere 010, het 010 dat zich verzamelt achter de lieve rood-witte gestreepte luifels van Café Pompette.
GOUDHOEKJE
Een juweeltje noemt Remco zijn bistro en wie er binnenloopt kan dit onmogelijk niet beamen. Het staat in het Liskwartier zelfs te boek als Het Goudhoekje vanwege de okergele geveltegels en het bijna truttige decor dat grotendeels stamt uit de tijd dat mensen er in de rij stonden voor het schuimgebak van banketbakker Vroon. Het hoekpand Bergselaan/Vrijenbansestraat in Rotterdam-Noord wordt door velen beschouwd als Rotterdams cultureel erfgoed.
MET MINDER BOTER
Tegenover al die tierlantijnen staat een no-nonsense chef op Crocs. We zouden hem bijna betitelen als broodnuchter, maar wie weet wat pompette betekent in het Frans, begrijpt de dubbele bodem. Diep in het glaasje heeft hij in elk geval vanavond niet gekeken. Hij staat niet lam achter de kachel. Integendeel.
In Café Pompette ligt de focus op Frans, maar ‘ik staar me niet blind op de Franse keuken’. ,,Ik kook met de dag. Waar ik zin in heb, wat er op dat moment voorhanden is. Het schiet soms alle kanten op. Als je het een naam zou willen geven, komt bistronomie het dichtst in de buurt. Ik kook in Café Pompette lichter (lees: met minder boter) dan in Bistrot du Bac. De Franse klassiekers heb ik al eens gedaan, dat ga ik niet overdoen.” Bistronomie associëren de meesten niet met tafellinnen en dure steakmessen. ,,Het mag best een beetje wringen toch?”
BIER MET BALLEN
Wat voor het eten geldt, vrij van hokjes, geldt ook voor de dranken. ,,Ik vind Japanse whisky’s te gek. Nikka Coffey Grain is te tof om niet te schenken. Een van mijn drie bubbels is een pet-nat rosé frizzante van het Oostenrijkse huis Meinklang, geselecteerd door Ian van Eck. Zó sappig, zó lekker. Op de tap, die nog stamt uit de tijd van Bolle Hans, heb ik Vedett in plaats van ordinair pils. Ik schenk bier met ballen.” Bolle Hans was het biercafé, bekend om zijn droge worsten, dat na Vroon zijn intrek nam in Het Goudhoekje.
TWEE KUSJES
Er ligt post voor ons op tafel: Superleuk dat jullie er zijn vanavond. Geniet van alle lekkers. Met twee kusjes en het menu van vandaag erbij. Uit die kaart valt niet te kiezen. Alles is spek naar onze bek. Maar de hele kaart? Da’s zelfs voor getrainde eters iets teveel van het goede. Vegan kookt Remco van de Lagemaat overigens niet, ook niet op verzoek. ,,Daar zijn andere restaurants beter in.”
Het begin is gelijk raak: Bretonse oesters met een vinaigrette van sjalot en ponzu, toast van brioche met Noordzeekrab, avocado, gemarineerde komkommer en kervel en toast van brioche met foie gras, gerookte paling, zalmeitjes en sumak. Veel beter dan dit gaat het ‘m voorlopig niet worden. Schuimpjes, gelletjes, dat is niet zijn ding. Remco van de Lagemaat laat het product spreken. Goed spul, veelal afkomstig van Lindenhoff in Baambrugge, behoeft geen schuimpjes en gelletjes. De brioche wordt er overigens weleens vervangen door ronde toast belegd met een crème van eendenlever, gerookte paling, zalmeitjes en een uiencrumble. In beide gevallen: doen!
ROTTERDAMS RUMOER
Omdat we van onszelf weten dat als we eenmaal aan de mousserende natuurwijn van Meinklang beginnen, wij nog voor het hoofdgerecht pompette zijn, deze wijn drinkt iets te gemakkelijk door, houden we het dit keer bij een glas Crémant de Bourgogne van Bailly Lapierre. Die is dik in orde. De blend chardonnay en arinto van wijnmaker Jaime Quendera uit het Portugese Setúbal, een gebied gelegen tussen de rivieren Tagus en Sado, mag er trouwens ook zijn – weten we van een later bezoek. Honing, tropisch fruit, romig. Niet afkomstig van Ian, ook geen natuurwijn, maar een gangbare van Grapedistrict.
Het Rotterdamse rumoer bij Café Pompette, daar moet je tegen kunnen. Wie gevoelig is voor prikkels, kan deze bistro beter mijden. Het zitcomfort is evenmin optimaal. Voor ons bijzaak, zeker met zo’n chef, maar voor wie daar wel belang aan hecht, tis er vrij krap.
PAIN PERDU
De bediening heeft zichtbaar lol in haar werk. Maar een houtgerijpte chardonnay van Jean-Claude Mas uit Limoux adviseren bij een rogvleugel met een crème van daslook, gestoofde zilte groenten, croutons en sauce grenobloise -beurre noisette met kappertjes, peterselie en citroen-, dat gaat er bij ons niet in. Zo’n volle jongen walst over dat delicate visje heen.
Meer te mopperen hebben we niet. Dat zou ook niet terecht zijn. Want in Café Pompette eet je extreem goed, weten we na de langoustinebisque, zó intens geconcentreerd dat er per slok een siddering door ons lijf gaat, de bloedworst (boudin noir) met appelcompote, gekaramelliseerde appeltjes en mosterdsla en de pain perdu (wentelteefje van brioche, vanille-ijs, witte chocolademousse en hazelnoot). Om de Oudhollandse boterwafeltjes bij de rekening moeten we grinniken. De smaak van roomboter, die blijft op deze manier aan hem kleven. Geen diëtist die de lach van ons gezicht krijgt.
www.cafepompette.nl
Gepubliceerd: april 2023
Laatste update: december 2024